જરૂર ન હોય ત્યારે ગેરહાજર પણ રહેવું જોઈએ ચિંતનની પળે : કૃષ્ણકાંત ઉનડકટ ઔરોં કી બુરાઈ કો ન દેખું વો નજર દે, હાં અપની બુરાઈ કો પરખને કા હુનર દે, વો લોગ જો સૂરજ કે ઉજાલે મેં ચલે થે, કિસ રાહ મેં ગુમ હો ગયે કુછ ઉનકી ખબર દે. -ખલીલ તનવીર સતત હાજરી સવાલો અને સમસ્યા સર્જે છે. સાંનિધ્ય પણ સંયમિત હોવું જોઈએ. આપણને ખબર હોવી જોઈએ કે ક્યારે મારી જરૂર છે અને ક્યારે મારે દૂર રહેવાનું છે. આપણે આપણી વ્યક્તિને કહેતા હોઈએ છીએ કે, આઇ એમ ઓલવેઝ ધેર ફોર યુ. હું તારા માટે હંમેશાં હાજર છું. દરેક વખતે હાજર હોવાનો મતલબ કાયમ સાથે કે સામે હોવું નથી થતું. આપણી વ્યક્તિને ખબર હોય કે એ છે એટલું પૂરતું છે. હું બોલાવીશ અને એ આવી જશે, હું કંઈક કહીશ અને એ થઈ જશે, મારી વાત કરીશ અને એ સાંભળશે, એટલો અહેસાસ હોય એ જ પૂરતું છે. સંબંધોના નિયમો ન હોય. એ ફોન કરે તો હું ફોન કરું. એ મેસેજ કરે તો જ હું જવાબ આપું. સંબંધ જ્યારે બંધનના દાયરામાં આવી જાય છે ત્યારે ગૂંગળામણની શરૂઆત થાય છે. સંબંધોની તીવ્રતા એના પરથી નક્કી થતી નથી કે તમે કેટલી વખત મળો છો. તમને એકબીજાની કેટલી પરવા, કેટલી ખેવના અને કેટલી લાગણી છે તેના પરથી ...
*"સ્પેકટ્રોમીટર"-* રવિપૂતિઁ ✒લેખક: *જય વસાવડા* *મિત્રતાની વિચિત્રતા* *ડિજીટલયુગની ડિસ્પોઝેબલ ફ્રેન્ડશિપ!* ****** *ઈગોને લેટ ગો ન કહો ત્યાં સુધી કોઈ સંબંધ શાશ્વત રહેતો નથી. પણ 'દુશ્મન ન કરે, દોસ્ત ને વો કામ કિયા હૈ'વાળી સિચ્યુએશન બાબતે ૨૧મી સદીમાં એલર્ટ રહેવા જેવું છે* ****** *જે 'ફીલ' કરે એ જ મિત્ર સાથે 'મહેફિલ' કરી શકાય! કોઈ વાત કરવાવાળું, કોઈ આધાર આપવાવાળું, કોઈ સંગાથે મોજમસ્તી કરવાવાળું જોઈએ એ મિત્રતાની વ્યાખ્યા સનાતન છે પણ સંજોગો બદલાઈ રહ્યાં છે!* ૧૯ ૮૫માં હજુ દુનિયા સ્માર્ટફોન અને સેટેલાઈટ ચેનલના વિશ્વમાં નહોતી ત્યારે આજે ય જુઓ તો તરોતાજા લાગે, એવું અમેરિકન ટીન મૂવી આવેલું ઃ ફેરિસ બુલર્સ ડે ઓફ. એક પ્રમાણમાં સાધનસંપન્ન કુટુંબનો, સ્નેહાળ પણ વ્યસ્ત મા-બાપ અને યુવાન બહેન ધરાવતો ટીનએજર છે, ફેરિસ બુલર. થોડો ટીખળી, થોડો સ્માર્ટ. આમ ટેકનોક્રેટ જેવો ભેજાંબાજ છે. પણ (કદાચ એટલે જ) ક્લાસરૃમ એને બોરિંગ લાગે છે. એ કહે છે ઃ આજે યુરોપિયન સોશ્યાલિઝમની ટેસ્ટ છે. પણ હું ...
*"ધક ધક ગર્લ"* - ફીકસન લવ સ્ટોરી ✒ લેખક: *અશ્વિન મજીઠીયા* https://www.facebook.com/ashwin.majithia *પ્રકરણ - 24* બહાર વરસાદની રમઝટ વધી ગઈ હતી. બારીના કાંચ પર પાણીના ટીપા અથડાઈ અથડાઈને નીચે સરકતા જતા હતા. એકએક મનમાં વિચાર આવ્યો કે હમણાં ને હમણાં જ ઘરે ફોન કરીને કહી દઉં કે કાં તો ધડકનને સ્વીકારી લો અથવા હું ઘર છોડીને જાઉં છું. અહીં બેન્ગ્લોરમાં મારે સિર્ફ એક જ શબ્દ કહેવાની જરૂર છે, ને તેઓ મને હસતા હસતા અહીં ટ્રાન્સફર આપી દેશે. પછી હું અને ધડકન આરામથી અહીં આનંદ-કિલ્લોલ કરતા રહી શકીશું. Read more A
Comments
Post a Comment